BIAŁORUŚ I POLSKA

W ramach projektu wykorzystana została teoria i narzędzia nowej ekonomii instytucjonalnej badającej wpływ polityki, kultury, historii na procesy gospodarcze.

Celem projektu jest nakreślenie kompleksowego portretu instytucjonalnego współczesnej Białorusi i Polski, określenie genezy ich matryc instytucjonalnych, opracowanie koncepcji planowania instytucjonalnego, jako narzędzia polityki publicznej służącego poprawie efektywności rozwoju obu krajów. Cel główny podzielony został na cele cząstkowe przyporządkowane do zadań:

1. Rozpoznanie historycznych i kulturowych korzeni dominujących instytucji formalnych i nieformalnych, naświetlenie specyfiki cyklów instytucjonalnych, nakreślenie i porównanie matryc instytucjonalnych współczesnej Białorusi i Polski w sferze polit., gosp., ideologicznej oraz identyfikacja instytucji włączających i wykluczających.
2. Określenie modeli mentalnych współczesnych Białorusinów i Polaków wpływających na postawy i zachowania polit. i ekonom. oraz pozycjonowanie ich na europejskiej mapie mentalności;
3. Wskazanie obszarów pożądanych zmian instytucjonalnych podnoszących efektywność funkcjonowania systemu gosp. i polit. Zaproponowanie narzędzi dostosowanych do instytucjonalnej specyfiki obu krajów (Institutional Planning).

Wykorzystane zostały osiągnięcia teoretyczne m.in. takich badaczy jak D.C. North, O. Williamson, D. Acemoglu, J. Robinson, J. Wilkin, R. F. Inglehart. Dotychczas nie było badań, które w tak kompleksowy sposób próbowałyby, z perspektywy instytucjonalnej, wyjaśnić trajektoria historycznego rozwoju tych krajów.

Wyniki badania dostarczają istotnych wskazówek odnośnie obszarów wymagających zmian instytucjonalnych oraz kształtowania odpowiednich narzędzi i sposobów prowadzenia polityki dostosowanych do modeli mentalnych obywateli – szczególnie w obszarach kompetencji ministerstw edukacji i polityki społecznej.

Kierownikiem projektu jest dr Aliaksandra Sidarava, a Wykonawcą dr hab. Andrzej Pieczewski, prof. UŁ - pracownicy Katedry Historii Ekonomii.